کوچینگ در قیاس با منتورینگ (Coaching VS Mentoring):

کوچ معمولاً فردی متخصص و باتجربه در زمینه‌ای خاص است که کارایی و اثربخشیِ مخاطبین خود را در بهترین حالت، به سطحی هم‌تراز با سطح فعلی خود در زمینه‌ی تخصصی‌اش می‌رساند (همانند یک مربی شنا، که مهارت‌آموز خود را در نهایت، می‌تواند به سطحی معادل و برابر مهارت‌های خود برساند...)

درحالی‌که،

منتور معمولاً فردی سیستمی و تحلیل‌گر، با مهارت‌های تفکر سیستمی، تفکر خلاق و تفکر انتقادی در حوزه‌های مختلف و متخصصِ باتجربه، در زمینه‌های گوناگون می‌باشد که کارایی و اثربخشیِ یاری گیرندگانِ خود را در راستای آنچه که آنان برای رسیدن به اهداف خود نیاز دارند، پوشش داده و قرار نیست که در پایان فرایند یاری رسانی و رهیاری، یاری گیرندگان، نمونه‌های کپی شده و یا تقلید کرده‌ای از منتورِ خود باشند، بلکه آنان خود تبدیل به مربیان، مشاوران، کارشناسان، دانشمندان و اندیشمندانی می‌شوند که اولاً دارای سبک اختصاصیِ خود در امور بوده، و ثانیاً دارای تخصص و کاراییِ ویژه، در زمینه‌های موردعلاقه‌ی خود هستند.

منتورینگ (Mentoring):

مجموعه افعال پیوسته و مستمری است که فاعل آن، منتور نامیده شده و منتور، به فردی گفته می‌شود که دانش، بینش و مهارت‌های اکتسابی و احتسابیِ زندگیِ شخصی و شغلیِ خود را در حوزه‌های مختلف، به فرد یاری گیرنده، که کمتر تجربه دارد یا قصد پیشرفت در آن حوزه‌ها را دارد، منتقل می‌کند. منتور عموماً نقش راهنما و مشاور شخصی را برای فرد موردنظر ایفا نموده و وی را در مسیر رسیدن به اهدافِ موردنظرِ خودش، و همچنین حرفه‌ای شدن در آن زمینه‌ها، رهیاری می‌نماید.

منتور می‌تواند رهیار کسب‌وکار، راهنمای تحصیلی، ارتباطات حرفه‌ای، راهنمای سبک زندگی و... باشد.

برخی از وظایف منتور عبارت‌اند از:

1. ارائه هدفمند و قابل‌اجرا از تجربیات، نکات و آموخته‌های خود.
2. ارائه بازخورد و راهنمایی‌های لازم به فرد یاری گیرنده، در فرایند رهیاریِ مستمر، به‌گونه‌ای که فرد موردنظر، بهبود و پیشرفت را در مسیرِ رسیدن به اهداف و عملیاتی‌شدن برنامه‌های موردنظر خود، تجربه کند.
3. ایجاد انگیزه و تقویت اعتمادبه‌نفس در فرد یاری گیرنده، برای ایجاد تغییرات لازم در سبک زندگی و کسب مهارت‌های توسعه فردی.
4. کمک به ایجاد روابط حرفه‌ای سازنده با دیگران توسط فرد یاری گیرنده و شبکه‌سازی و توسعه‌ی شبکه‌های موجود در روابط فرد.
5. ارائه راهکارهای علمی و عملی برای مواجهه با چالش‌ها و موقعیت‌های مختلف (خصوصاً موقعیت‌های از پیش تعریف نشده).

کوچینگ (Coaching):

کوچینگ فرایندی است که در آن یک کوچ یا مربی، با یک فرد یا گروه کار می‌کند تا به آنان در فرایند کسب مهارت‌های کاربردی لازم و موردنیازشان و همچنین، پایش پیشرفت‌های حاصل در مسیر رسیدن به هدفی خاص و مشخص (که از پیش تعیین شده و فرد مربی، خود نمونه‌ی موفق و عینیِ توانایی و کارایی در آن زمینه است)، کمک می‌نماید.

یک کوچ حمایت، راهنمایی، بازخورد و تشویق را برای کمک به فرد یا افرادِ تحتِ کوچینگ خود به کار می‌گیرد، تا آنان را به هدف و یا نتیجه‌ی از پیش تعیین شده و مشخص (در یک زمینه‌ی خاص) برساند.

کوچینگ اغلب بر آینده متمرکز است و هدف آن کمک به افراد برای حرکت روبه‌جلو، ایجاد تغییرات مثبت و غلبه بر موانع است. این شامل پرسیدن سؤالات قدرتمند، گوش‌دادن فعال، و ایجاد یک محیط حمایتی برای رشد و یادگیری است. کوچ‌ها به مخاطبین خود کمک می‌کنند تا اهداف مشخصی را تعیین کنند، موانع را شناسایی کنند، راه‌حل‌ها را بررسی کنند و برنامه‌های عملیاتی را برای پیشرفت، تدوین نموده و اجرا نمایند.

کوچینگ را می‌توان در زمینه‌های مختلف زندگی مانند پیشرفت شخصی، پیشرفت شغلی، رهبری، کسب‌وکار، سلامت و موارد دیگر به کاربرد. مربیان از تخصص، تجربه و ابزارهای تخصصی خود برای تسهیل رشد و تحول در مخاطبین خود، استفاده می‌کنند. به‌طورکلی، کوچینگ در مورد توانمندسازی افراد برای افزایش عملکرد، گسترش قابلیت‌های خود و داشتن زندگی رضایت‌بخش‌تر است.