تعریف (استعداد) از دیدگاه علمی:

استعداد مبتنی بر سه رکن اصلی مهارت‌ها، قابلیت‌ها و فرصت‌های ذیل قابل‌تعریف و نهادینه‌شدن است؛

1- مهارت‌ها: مهارت، توانائی انجام کار به نحو احسن است که حاصل یادگیری یا تمرین است. مهارت ممکن است ذاتی باشد، به‌عنوان‌مثال توانائی انجام دادن و حل کرد مسائل سخت ریاضی. اما بااین‌وجود یادگیری قوانین و قواعد، نیاز به تمرین دارد.

2- قابلیت‌ها: قابلیت، توانائی ذاتی برای استفاده از مهارت‌های مخصوص و یا انجام امور در موقعیت‌های ویژه است. دو نفر با میزان هوش یکسان ممکن است در سطح اجرای یک مهارت متفاوت باشند. زیرا یکی از آن‌ها از قابلیتی برای انجام آن مهارت برخوردار است که دیگری از آن برخوردار نیست. در حقیقت قابلیت، توانائی استفاده از مهارت‌ها برای به حداکثر رساندن اثربخشی است. مهارت‌ها می‌توانند آموخته شوند، اما قابلیت‌ها خیزشی درونی و برگرفته از ارکان نهادینه شده دارند.

3- فرصت‌ها: هر استعدادی برای بروز و ظهور، خود نیاز به یک فرصت دارد. استعداد تنها منحصر به یک جنس و یا یک نژاد نیست. اما متأسفانه در گذشته تنها به گروه‌های اجتماعی و نژادی خاص و یا تنها یک جنس (مذکر) فرصت داده می‌شد. فرصت‌ها به دو طریق حاصل می‌شوند، اول افراد به‌طور انفرادی به دنبال فرصتی برای نشان دادن استعدادهایشان می‌گردند (فرصت‌یابی) و دوم اشخاصی هستند که نقش و کارشان به‌گونه‌ای است که فرصت‌هایی را برای استعدادهای دیگران فراهم می‌آورند (فرصت سازی). این افراد عبارت‌اند از والدین، معلمین و بعدها در زندگی اجتماعی، همکاران، سرپرستان و مافوق‌ها.

مدیریت استعداد، به‌عنوان سیستمی جهت ایجاد، شناسایی، پرورش، ارتقا و نگهداری افراد مستعدِ جامعه، از ملزومات هر جامعه‌ی پیشرو و پیشتاز بوده و ما نیز به دنبال کمک به طراحی، تدوین، پیاده‌سازی و عملیاتی نمودن این سیستم، در جامعه‌ی هدف خود هستیم...

این مدیریت می‌تواند توسط والدین، آموزش‌وپرورش و مدارس، مراکز و مؤسسات علمی، فرهنگی
و هنری و... در سطوح مختلف انجام گیرد.