هیوتاگوژی (HEUTAGOGY):

در دنیای نظام‌های تعلیم‌وتربیت، هیوتاگوژی، نسل پنجم رشد و توسعه‌ی این نوع از نظام‌ها و سیستم‌ها بوده و یک نظریه و رویکرد یادگیری است که بر یادگیری خود تعیین‌کننده تمرکز دارد. در هیوتاگوژی، فراگیران نه‌تنها در تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه چیزی یاد بگیرند، بلکه در نحوه یادگیری نیز دخالت دارند. این اصطلاح از کلمات یونانی "heutos" به معنای خود و "agogos" به معنای رهبری گرفته شده است. شیوه‌های هیوتاگوژیک تأکید زیادی بر این دارند که فراگیران کنترل بیشتری بر فرایندهای یادگیری خود داشته باشند.

در رویکرد هیوتاگوژیک؛

1. خودمختاری یادگیرنده: یادگیرندگان این آزادی و مسئولیت را دارند که اهداف و راهبردهای یادگیری خود را تعیین کنند.
2. یادگیری خود راهبر: فراگیران تشویق می‌شوند تا خود، راهبر باشند و فعالانه به دنبال منابع، اطلاعات و تجربیات برای دستیابی به اهداف یادگیری خود باشند.
3. تأمل انتقادی: یادگیرندگان برای درک فرایند یادگیری خود، ایجاد ارتباط بین دانش جدید و موجود و اصلاح راهبردهای یادگیری خود، فرا می گیرند که "چگونه فرا بگیرند...".
4. مسیرهای یادگیری انعطاف‌پذیر: تجارب یادگیری شخصی و منعطف هستند و به یادگیرندگان این امکان را می‌دهند که مسیری را انتخاب کنند که به بهترین وجه ممکن، متناسب با سبک و سرعت یادگیری آنها باشد.

هیوتاگوژی اغلب به‌عنوان شکل پیشرفته‌تری از آندراگوژی (آموزش بزرگسالان) در نظر گرفته می‌شود که در آن یادگیرندگان نقش بیشتری در شکل‌دادن به سفر یادگیری و تدوین و تغییر نقشه‌ی راه یادگیری خود دارند.

این رویکرد بر تغییر چشم‌انداز دانش و نیاز افراد به سازگاری مداوم و یادگیری مستقل، پیوسته و مستمر، در دنیایی که به‌سرعت در حال تکامل است، بنا گردیده است.